به نقل از «ایران اکونومیست»

کار روی مریخ‌نورد "روزالیند فرانکلین" از سر گرفته می‌شود

تاریخ انتشار: ۲ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۵۰۹۶۷

برای از سر گیری کار روی مریخ‌نورد روزالیند فرانکلین اروپا، قرار است بیش از ۳۶۰ میلیون یورو از وزرای تحقیقات اروپا درخواست شود و در این راه، اروپا شریک خود در این ماموریت را تغییر خواهد داد.

به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از بی‌بی‌سی، این ربات ساخته شده در بریتانیا در سال جاری، زمانی که غرب تمام همکاری‌های علمی خود را با روسیه به حالت تعلیق درآورد، پنجره‌های زمانی سفر خود به سیاره سرخ را به طور کامل از دست داد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مهندسان اکنون باید این پروژه را دوباره به گونه‌ای طراحی کنند که فقط اجزای اروپایی و آمریکایی در آن به کار برده شود. این تغییر بدان معناست که مریخ‌نورد اروپا تا سال ۲۰۲۸ پرتاب نخواهد شد و پس از آن یک سفر طولانی برای فرود آن روی سیاره سرخ در پیش خواهد بود تا در سال ۲۰۳۰ بر روی سطح مریخ فرود بیاید.

هشت سال زمان زیادی است، اما مسئولان آژانس فضایی اروپا (ESA) باور دارند که ضرورت علمی پشت این ماموریت، همچنان دلیل قانع‌کننده‌ای برای انجام آن در پایان دهه خواهد بود.

دکتر دیوید پارکر (David Parker)، رئیس بخش اکتشافات انسانی و رباتیک آژانس فضایی اروپا می‌گوید: نکته این جاست که هیچ ماموریت دیگری برای رفتن به مکانی در مریخ با قدمت چهار میلیارد سال و حفاری سطح آن برای جستجوی ترکیبات پری‌بیوتیک وجود ندارد.

هنگامی که درگیری میان روسیه و اوکراین آغاز شد، آینده روزالیند فرانکلین در هاله‌ای از ابهام فرو رفت. پیامدهای دیپلماتیک منجر به تعلیق این مأموریت شد، زیرا براساس برنامه‌ریزی‌ها قرار بود که نه تنها از یک موشک روسی برای پرتاب آن به فضا استفاده شود، بلکه یک مکانیسم فرود متعلق به روسیه نیز برای فرود روی سطح مریخ به کار گرفته شود. تحریم‌های غرب چنین اقدام مشترکی را غیرممکن می‌کرد.

مسئولان آژانس فضایی اروپا از آن زمان با همتایان آمریکایی خود در مورد آغاز یک همکاری صحبت می‌کردند. بدین ترتیب آژانس فضایی آمریکا (ناسا) قرار است مریخ نورد روزالیند فرانکلین را به فضا پرتاب کند و اروپا نیز مسئولیت ساخت مکانیسم ورود به جو و فرود آن در سیاره سرخ را بر عهده می‌گیرد.

بیشتر بخوانید: "روزالیند فرانکلین"، مریخ‌نورد بداقبال آژانس فضایی اروپا

منافع ناسا نیز با اطمینان از سالم رسیدن یک ابزار کلیدی در روزالیند فرانکلین به مریخ محقق خواهد شد، زیرا ابزار تحلیلگر مولکول‌های آلی مریخ این مریخ‌نورد، در مرکز پروازهای فضایی گادرد در ایالت مریلند ایالات متحده توسعه یافته است.

در جلسه شورای آژانس فضایی اروپا در روز پنجشنبه، دلایل انتقال مسئولیت این ماموریت به هیئت‌های کشورهای عضو ارائه شد.

گام بعدی این است که وزرای تحقیقات اروپایی بودجه‌ای را برای پیکربندی مجدد این مریخ‌نورد تصویب کنند. آنها چندین هفته دیگر تا زمانی که در پاریس گرد هم بیایند، فرصت خواهند داشت.

درخواست بودجه ۳۶۰ میلیون یورویی منجر به از سرگیری طراحی مکانیسم فرود مریخ‌نورد روزالیند فرانکلین می‌شود، اگرچه باید گفت که بخشی از این پول مربوط به هزینه‌های جاری مدارگرد ردیاب گاز اگزومارس (ExoMars) اروپا می‌شود. این ماهواره که در حال حاضر در مدار مریخ در گردش است، قرار است به عنوان  راه ارتباطی روزالیند فرانکلین عمل کند.

این مریخ نورد نیاز به تغییراتی دارد. دو مورد از ابزارهای علمی روسی آن باید حذف شود و گرمکن‌های رادیوایزوتوپ آمریکایی برای گرم نگه داشتن آن در محیط یخبندان سیاره سرخ باید روی آن نصب شود.

علاوه بر این، مهندسان به ارتقاء برخی از بخش‌های آن فکر می‌کنند. یکی از آن‌ها می‌تواند حالت لرزش مریخ‌نورد باشد که به روزالیند فرانکلین این امکان را می‌دهد تا به طور دوره‌ای خود را از شر گرد و غبار مریخ که به مرور زمان بر روی صفحات خورشیدی آن انباشته می‌شود و کارایی آنها را کاهش می‌دهد، خلاص کند.

دکتر پارکر می‌گوید که بودجه درخواستی برای رساندن مریخ‌نورد به سکوی پرتاب در سال ۲۰۲۸ کافی نخواهد بود و بودجه بیشتری در اواخر دهه مورد نیاز خواهد بود.

ماموریت اگزومارس که برنامه مشترک آژانس فضایی اروپا و آژانس فضایی روسکاسموس روسیه بود با هدف یافتن نشانه‌هایی از حیات، بررسی نحوه تغییرات آب‌ها روی سطح مریخ و محیط ژئوشیمیایی این سیاره و بررسی گازهای جو و منشأ آن ایجاد شده است.

اولین بخش از این ماموریت در سال ۲۰۱۶ انجام شد که طی آن مدارگرد ردیاب گاز اگزومارس به مریخ ارسال شد. ماموریت اصلی این فضاپیما تصویربرداری از سطح سیاره سرخ و جو آن است. قرار بود دومین بخش از ماموریت اگزومارس در ماه ژوئیه سال ۲۰۲۰ انجام شود اما در ماه مارس همان سال اعلام شد که این ماموریت به دلیل بروز مشکلی در چترنجات مریخ‌نورد به تعویق افتاده و به سال ۲۰۲۲ موکول شده است.

پس از این تعویق قرار شد که اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود این ماموریت در سال ۲۰۲۲ انجام شود و در ماه ژوئن سال ۲۰۲۳ فرودگر کازاچوک (Kazachok)، مریخ‌نورد "روزالیند فرانکلین" را روی سطح مریخ قرار دهد، اما درگیری‌های میان روسیه و اوکراین و تیره و تار شدن روابط اروپا و روسیه بار دیگر این ماموریت را به تعویق انداخت.

 

 

منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: روزالیند فرانکلین ، مریخ‌نورد ، مریخ ، ناسا

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: روزالیند فرانکلین مریخ نورد مریخ ناسا روزالیند فرانکلین آژانس فضایی اروپا روی سطح مریخ مریخ نورد سیاره سرخ

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۵۰۹۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا حضور مجدد انسان در ماه سخت است؟

بین سال‌های ۱۹۶۹ و ۱۹۷۲، ماموریت‌های آپولو در مجموع ۱۲ فضانورد را به سطح ماه فرستادند و این اتفاق پیش از پیشرفت فناوری مدرن بود؛ بنابراین، چرا تلاش‌های کنونی فضانوردان، برای ورود مجدد به ماه بسیار کند و پیچیده شده است؟

یک پاسخ ساده واحد برای این سوال وجود ندارد، اما عمده دلایل به هزینه مالی، سیاست و اولویت‌ها ارتباط دارد.

هزینه مالی:

بیایید با پول شروع کنیم. ماموریت‌های آپولو در اوج خود، حدود ۵ درصد از کل بودجه فدرال را مصرف کرد و بیش از نیمی از آن به برنامه آپولو اختصاص یافت.

با حساب تورم، کل برنامه آپولو به دلار امروزی بیش از ۲۶۰ میلیارد دلار هزینه خواهد داشت و اگر پروژه جمینی و برنامه رباتیک قمری را که پیش درآمد ضروری آپولو بودند، در نظر بگیرید، این رقم به بیش از ۲۸۰ میلیارد دلار می‌رسد.

در مقایسه، ناسا امروزه کمتر از نیم درصد از کل بودجه فدرال را با طیف وسیع تری از اولویت‌ها و دستورالعمل‌ها در اختیار دارد و در طول دهه گذشته، نزدیک به ۹۰ میلیارد دلار برای برنامه آرتمیس هزینه کرده است، البته با هزینه کمتر، فرود بر روی ماه، احتمالاً حتی با پیشرفت‌های تکنولوژیکی، روند آهسته تری خواهد داشت.

سیاست:

واقعیت‌های سیاسی ارتباط نزدیکی با واقعیت‌های مالی دارند. در دهه ۱۹۶۰، آمریکا در میانه مسابقه فضایی بود، رقابتی با اتحاد جماهیر شوروی برای دستیابی به بیشترین تعداد دستاورد‌ها در فضا، به ویژه در زمینه فرود انسان روی ماه.

مردم از این ایده حمایت کردند و مشتاق بودند، مانند قانونگذارانی که بودجه گسترده ناسا را مدیریت می‌کردند، اما این نوع هزینه‌ها تا حد زیادی ناپایدار بود، و زمانی که آمریکا "پیروز شد"، مردم به سرعت علاقه خود را از دست دادند و بودجه ناسا کاهش یافت. به زبان ساده اکنون اراده سیاسی یا به طور کلی اراده‌ای برای صرف این مقدار پول برای ورود مجدد به ماه وجود ندارد.

از این رو، ترکیبی از اراده سیاسی کم و منابع مالی کمتر، ناسا را مجبور به اتخاذ برخی تصمیمات حیاتی در اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ کرد، تصمیماتی که بر روند مأموریت فضانورد آرتمیس تأثیر گذاشته است.

به طور خاص، زمانی که برنامه شاتل فضایی رو به پایان بود، مدیران ناسا نمی‌دانستند با قابلیت‌ها و مشارکت‌های صنعتی که منجر به ایجاد شاتل شد، چه کنند و تصمیم گرفتند با استفاده مجدد از بسیاری از بخش‌های شاتل، به‌ویژه موتور‌ها و گنجاندن آن ها در طراحی آرتمیس، این زیرساخت را حفظ کنند. 

از سوی دیگر، می‌توان استدلال کرد که این اقدام فراخوان درستی برای حفظ زیرساخت‌ها و استخدام مهندسان هوافضا بود، زیرا دقیقاً همان پایگاه فنی بود که ما برای راه اندازی رنسانس اخیر در شرکت‌های خصوصی پرواز فضایی نیاز داشتیم، اما این بحث جداگانه‌ای است.

اولویت ها:

در نهایت، مفهوم مدرن Artemis دارای مجموعه‌ای از اولویت‌های بسیار متفاوت با ماموریت‌های آپولو است، برای مثال، تحمل خطر ما بسیار کمتر از آن در دهه ۱۹۶۰ است.

ماموریت‌های آپولو کاملاً خطرناک بودند، با احتمال زیاد شکست، در واقع، چندین مأموریت با فاجعه مواجه شدند، از جمله: آتش سوزی آپولو ۱ که منجر به کشته شدن سه فضانورد، خرابی موتور در طول پرواز آپولو ۶ و نقص طراحی کشنده که نزدیک بود به مرگ فضانوردان آپولو ۱۳ بیانجامد. بنابراین، قانونگذاران و مردم مایل به پذیرش مجدد چنین سطحی از خطر نیستند.

ماموریت‌های آپولو مبالغ هنگفتی را صرف فرستادن فضانوردان به سطح ماه برای چند ده ساعت کردند. آن ها رفتند و نمونه‌هایی را جمع آوری کردند، آزمایش‌های ساده‌ای انجام دادند و سپس برگشتند.

ماموریت‌های آرتمیس حول یک مجموعه کاملا متفاوت از اهداف طراحی شده اند. در حالی که مأموریت‌های آپولو علم را به عنوان یک تفکر ثانوی تلقی می‌کردند و هدف اصلی آن پیشی گرفتن از شوروی بود، تحقیقات علمی در مرکز برنامه آرتمیس به اولویت تبدیل شده است، به این معنی که طراحی ماموریت طولانی‌تر و پیچیده‌تر را ضروری کرده است.

سرانجام، هدف برنامه آرتمیس فقط بازگرداندن انسان به ماه نیست، بلکه شروع ایجاد زیرساخت برای حفظ حضور دائمی انسان در آن جا است و همه چیز از انبار‌های سوخت‌گیری مداری گرفته تا انتخاب مکان برای مستعمرات آینده زیر چتر مأموریت قرار می‌گیرد. پروژه Artemis تعاملی‌تر است، زیرا چارچوبی برای تحقق رویا‌ها برای نسل‌های آینده فراهم می‌کند.

منبع: الیوم السابع

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم